Vaak lezen we prachtige qoutes en wijsheden. En ook ik haak daar geregeld op aan, word daar blij van. Toch mocht ik de afgelopen jaren leren maar vooral doorvoelen dat ik het niet echt begreep, niet echt kon voelen wat er bedoeld werd, waar het wezenlijk over ging. Het klinkt zo mooi… Loslaten, thuiskomen, onvoorwaardelijke liefde en wat al niet meer. Je zou een soort bingo kunnen maken van al deze woorden die je tegenkomt in zelfhulp boeken en trainingen. Maar wat is het dan echt? Hoe voelt dat dan? Begin deze week had ik een sessie met een mooie, lieve vrouw. Al tien jaar kampt ze met ziekte en fysieke klachten, kan ze haar leven niet meer leven zoals ze wenst. Tijdens de sessie werd duidelijk dat ze liever niet op aarde wilde zijn. Iets wat vaak voorkomt bij gevoelige mensen. Het hier niet willen zijn op aarde speelt bij meer mensen dan je zou denken. Vooral bij de gevoelige mens die moeite heeft met de hardheid van de wereld, het onrecht en al het geweld, zich hier niet thuis voelt of ergens diep van binnen weet dat de aarde niet je thuis is. Toch heeft jouw ziel ervoor gekozen om hier te zijn, nu in deze tijd. En een ziel kiest altijd bewust voor het leven op aarde. En zo raakte deze vrouw verwijderd van zichzelf, van wat ze hier komt brengen. Door de jaren heen raakte ze steeds meer de verbinding kwijt. Doordat ze niet thuis was bij zichzelf ontstond er ziekte en lichamelijke klachten. Door alle zwaarte hier op aarde, door trauma en fysieke pijnen die ontstonden is ze uit haar lichaam gebleven. Niet langer willen en kunnen voelen, niet meer verbonden durven zijn. Tijdens de sessie bewogen we hier samen doorheen. In rust, stap voor stap lieten we de donkere los, werd de leegte en de angst doorvoelt. En ineens was daar de ontmoeting met haar ziel. Haar ziel die eerder niet in haar lichaam zat. Die zacht maar krachtig thuiskwam in haar fysieke lichaam. Cellen die al jaren pijnlijk waren verzachtten en verwarmden.Volledige verbinding met boven en onder. Het kosmische en het aardse. Het stroomde. Onvoorwaardelijke liefde voor het eerst voelbaar. Haar ogen gingen stalen, gaven fel blauw licht. Welkom lieve mooie vrouw, fijn dat je er bent 
