Regelmatig hebben we al genoemd dat ziekte je een verhaal verteld.
Daar krijgen we dan ook vaak vragen over, niet iedereen begrijpt dan direct wat we daarmee bedoelen. Logisch!
Als je dat 6 jaar geleden tegen ons gezegd had dan hadden wij je waarschijnlijk ook glazig aan staan kijken.
Daarom even verdere uitleg.
Tegenwoordig word er veel gesproken over “holistisch’.
Dat klinkt mooi, misschien ook hip of wat dan ook maar wat betekend het echt?
Vroeger werd er altijd gekeken naar 2 aspecten zodra het ging om ziekte. Dat was het lichaam of de psyche.
Zodra je lichamelijke klachten hebt word daarnaar gekeken, er komt een diagnose en de ziekte word behandeld met (gedeeltelijk) of zonder resultaat.
Zit je niet lekker in je vel, ben je depri, gejaagd, angstig, etc. dan is het psychisch en word dat stukje behandeld.
De laatste jaren zijn ze die twee aspecten in de reguliere zorg al gaan combineren.
Soms met en soms zonder effect.
Had je lichamelijke pijn of vermoeidheidsklachten die niet aantoonbaar waren dan was er het “etiket” psychosomatisch.
Het betreft dan lichamelijke klachten die in de oorsprong voortkomen uit de psyche.
Die stempel heb ik zowel voor mijn lyme diagnose als daarna veelvuldig gekregen.
In die periode heb ik ook meerdere multidisciplinaire burn-out trajecten gevolgd met de overtuiging dat de combinatie van praten, inzicht en sporten DE oplossing zou zijn.
Wat altijd ontbrak was je gevoel, je ziel.
Dat laatste vinden mensen vaak maar vaag klinken, stoffig, zweverig of iets in die richting.
Als je lichamelijk gezien bijvoorbeeld eczeem hebt is dat een feit, iets waar niemand omheen kan.
Vertel je dat je verliefd bent dan zal je wel geloofd worden maar dat is niet aantoonbaar voor de buitenwereld.
Toch is verliefdheid (je gevoel) een heel belangrijk onderdeel van je leven.
Zo zijn er ontzettend veel wezenlijke, belangrijke gevoelens en emoties waar we eigenlijk niet echt bij stil staan. Meestal vanuit de opvoeding, vanuit school of het geloof hebben we niet geleerd hiernaar te luisteren of te handelen. Niet aantoonbaar, niet meetbaar, niet toetsbaar dus niet van nut, zoiets.
Maar hoe belangrijk is JUIST dat gevoel?!!! Wat gebeurd er met gevoelens die niet begrepen worden, onderdrukt blijven of waar we meestal zelfs geen weet (meer) van hebben.
Even terug naar het onderwerp.
Ziekte verteld een verhaal.
4 maanden na de coaching trad bij mij mijn herstel in, direct!
Ik had de lyme met een rede. Lyme “los” behandelen was in mijn geval niet voldoende voor genezing.
Welke ervaringen we daarna zelf persoonlijk mochten ervaren tijdens een coaching:
Eric was structureel vermoeid. Niet in de zin dat hij uitviel op het werk (nog niet) maar had naast zijn werk geen energie over voor andere dingen.
Eric sliep niet veel, 5 a 6 uur per nacht. We hadden meer dan pittige jaren door mijn ziek zijn.
Uit voorzorg ging Eric op zijn werk een traject volgen om meer in balans te komen (praten+sporten). Wat hij ook deed, de vermoeidheid hield stand.
Tijdens een (holistic health) coaching ontdekte we dat hij (onbewust) een emotie vasthield op zijn lever. Er bleek nog een stuk woede op te zitten. Die woede zorgde voor vermoeidheid. De woede die er zat hield verband met zijn vader.
Wat de coach niet wist was dat Eric zijn biologische vader niet kende.
Eric had zichzelf (vanuit zijn hoofd) zijn hele leven wijsgemaakt dat het geen enkel probleem was dat hij zijn biologische vader niet kende.
Onbewust bleek dat hij een stukje van zijn gevoel “uitgezet/geblokkeerd” had. DAT stukje zorgde voor energie verlies. Het stond volledig los van extra sporten of onze intense periode. Toen dat opgelost was nam de energie toe.
Daarnaast had Eric (extreme) last van hooikoorts.
Wat vertelde die hooikoorts voor verhaal?
Als 7 jarig kind was Eric aan het rennen door huis. Tijdens dat rennen trok hij een deur achter zich dicht die zijn moeder aan het afsoppen was. Haar vingers zaten klem tussen de korte kant van de deur waardoor zij het uitschreeuwde van de pijn. Eric schrok zo heftig. Die schrik in zijn lichaam sloeg zo diep in dat zijn biologische systeem ontregeld raakte waardoor hooikoorts ontstond. Inmiddels is de hooikoorts voor Eric ook verleden tijd.
Een paar weken later (na Eric zijn coaching) was de film “er komt een vrouw bij de dokter “ op tv. Die keken we.
Midden in de nacht werd Eric wakker, badend in het zweet. Hij had het koud en heel warm tegelijk en gaf aan ziek te zijn. Waarop ik nogal nuchter zei, niks aan de hand. Dat is de dood. Eric keek me nogal vreemd aan, logisch dat hij dat deed.
Ik voelde aan alles (naast de coaching werken Eric en ik ook energetisch) dat er door de film iets bij hem getriggerd was.
Zijn moeder was een paar jaar daarvoor na een kort ziektebed aan kanker overleden en ik wist dat hij nog delen daarvan niet verwerkt had. Ook had Eric al jaren een niersteen waar niks aan gedaan werd/kon worden.
De dag erna had hij een blaasontsteking. Ik kon duidelijk waarnemen dat die ontsteking geen vorm van ziekte was maar JUIST het wegwerken van de vastgezette emotie die nu los gekomen was. Via de huisarts werd de ontsteking bevestigd naast het feit dat de steen ”zomaar” opgelost was (aantoonbaar).
De “verstening/verkramping” van de emotie was opgelost waarna de steen ook op kon lossen.
Tijdens holistic health coaching sessies word het onbewuste, onderliggende verhaal van de ziekte zichtbaar gemaakt.
Wat dan aan het licht komt is altijd totaal anders dan we met ons hoofd kunnen bedenken.
En zo zit er letterlijk achter iedere klacht of ziekte een uniek verhaal.
We vertellen dit omdat we hopen dat er meer openheid komt. Meer openheid in wat de mensen onbewust met zich mee (kunnen) dragen,
dat er ruimte mag gaan komen voor het verhaal dat (onbewust) verteld wil worden.
