Self Improvement

Mam, mag ik stage lopen bij jou?
Schat, dat zou ik super leuk vinden maar dat kan echt niet in verband met privacy.
Ja, dat snap ik.
Op school heb ik verteld wat jij voor werk doet en school vind het juist héél interessant.
Zij staan er achter dat ik een dagje bij jou kom om alle vragen die ik heb aan jou te stellen en om daarnaast zelf te ervaren wat jij doet.

Wat heb je dan verteld wat ik doe?
Ik heb verteld dat je mensen weer laat zien wie ze werkelijk zijn. Dat jij mensen weer terug bij zichzelf laat komen. Zodat mensen weer kunnen leven vanuit hun hart, vanuit hun gevoel in plaats vanuit hun hoofd.

Juul had als klein kind een sterke intuïtie.
Feilloos voelde ze alles en iedereen aan.
Ze kon makkelijk de kwaliteiten van iedereen waarnemen maar zag daarnaast ook wanneer kinderen of volwassenen niet goed in hun vel zaten of ziek werden.
Op school werd er niet gesproken over intuïtie, gevoelens, je natuurlijke kwaliteiten en alles wat ze van binnenuit waarnam.
Het draaide om de vakken, de feiten en de cijfers.
Intuïtie leek niet van nut te zijn. Ze begon zichzelf af te sluiten voor haar gevoel.
Meer en meer begon Juul zich aan te passen.
Hierdoor werd ze steeds meer “zoals het hoort” en steeds minder wie ze IS.

Ik was hierin lange tijd geen voorbeeld voor haar.
Ook ik had als kind geleerd om af te stemmen op mijn omgeving.
Met mijn intuïtie wist ik als kind al feilloos wat iedereen nodig had, wat mensen van mij verwachtte en daar voldeed ik aan.
Ook ik had geleerd mijn jas binnenstebuiten aan te trekken en om af te stemmen op de andere, op de omgeving.
Totdat… ik ziek werd.
Ik leefde de programmering.
Ik mocht terug naar de verbinding met mezelf.
Dat was de plek waar heling plaatsvond.
En hoe dichter ik bij mezelf kwam, hoe meer en meer mijn kinderen “thuis kwamen” bij zichzelf.

Kinderen doen namelijk niet wat je zegt, ze doen wat je doet.
En zolang je blijft handelen vanuit angst, onzekerheid of tekort zal ook je kind dit doen.

Juul zit inmiddels in HAVO 2.
Ze wil later intuïtief juf worden.
Een opleiding hiervoor bestaat (nog) niet.
Scholen die buiten de kaders denken en handelen zijn op komst.

Op naar een toekomst waarin we samen kunnen creëren in plaats van moeten presteren ❤

Met dank aan het Montessori College Eindhoven voor deze stagedag, voor de brede visie die ondersteund word en voor een mooie inspirerende ochtend met m’n dochter 💞

“When I was 5 years old, my mother always told me that happiness was the key to life. When I went to school, they asked me what I wanted to be when I grew up. I wrote down ‘happy’. They told me I didn’t understand the assignment, and I told them they didn’t understand life.”

― John Lennon

Een tijd geleden stond het verhaal over mijn ziekte en herstel periode in het Veldhovens weekblad.
Naast het feit dat het een fijn en gezellig interview was had ik er weinig aandacht aan geschonken. Stond er niet bij stil.
Totdat…
Ik mijn (bijna) dagelijkse rondje naar het winkelcentrum liep.
Ik werd ineens door meerdere mensen aangesproken.
Er ontstonden mooie, open, eerlijke gesprekken. Mensen deelde in openheid hun eigen verhaal, stelden vragen etc.
Ook waren er mensen die me “plots”, ineens niet zagen en me juist lelijk aankeken.
Ineens besefte ik me, oooh ja, mensen hebben natuurlijk de krant gelezen.
Vroeger maakte het mij nog wel eens onzeker.
Waarom kijkt iemand boos naar me? Waarom negeren mensen me nu zomaar?
Ik deed er destijds alles aan om dat hoe dan ook recht te zetten.
Dacht dat die reacties te maken hadden met wie ik als persoon was of wat ik deed.
En zo ging ik meer en meer handelen naar wat ik dacht dat anderen fijn vonden en bleef er op den duur nog maar weinig over van wat ik zelf fijn vond.
Ook onze kinderen namen dat gedrag automatisch over.
Tot het besef kwam dat je nooit de mening van die ander bent of kunt zijn.
Ik ben niet die dappere, die liefdevolle, die eerlijke, die spontane, die verwaande, die zweverige, die wegcijferende , die aandachtstrekker, die wereldverbeteraar of wat je allemaal al niet kunt vinden. Dat wat jij denkt in mij te zien.
Ik deelde “slechts” mijn verhaal.
Wat het oproept bij een ander is alleszeggend over de ander maar zegt niets over wie ik werkelijk BEN.
Door het lezen of horen van een verhaal word er iets in jezelf getriggerd, er word iets geactiveerd.
Dat is altijd je eigen, unieke trigger, die jou iets over jezelf verteld maar niets over mij.
Tijdens mijn herstel periode waren deze interne triggers bij mezelf een zeer waardevol instrument.
Waar voel ik angst, onrust, plezier, veiligheid, onveiligheid, vrolijkheid, etc?
Hoe meer triggers ik oploste hoe dichter ik bij herstel kwam.
Alles is energie. (E=MC2, Einstein)
Waar angst een lage frequentie heeft, heeft liefde een zeer hoge, helende frequentie en positieve werking.
Door steeds meer lage frequente emoties op te lossen en liefdevolle energie er te laten zijn trad herstel sneller in.
Ook voor de kinderen een waardevol proces omdat een puberwereld bol staat van (ver)oordelen.
Ook zij zijn niet het oordeel van die ander.
“Ja, mam…. dat weten we inmiddels wel😅”
Oké fijn!!!
Jij bent niet wat ik denk over jou en ik ben niet wat jij denkt over mij.
We ZIJN❤

Dus… Het zat tussen de oren?
Onlangs verscheen mijn Lyme verhaal in de regionale krant.
Daar ontving ik vele reacties en vragen op.
De meest voorkomende vraag was wel…
Was het dan psychisch?
Nee, mijn lyme was zeker niet psychisch of verzonnen, zoals we geen enkele ziekte verzinnen.
Maar wat bedoel je dan exact?
Ik heb al vaker getypt dat iedere ziekte je een verhaal verteld.
Of je nu Lyme, kanker, reuma, huiduitslag, depressies, angsten of wat dan ook hebt.
Die “signalen” heb je niet voor niets. Ze willen je iets duidelijk maken.
Als ik dit vertel kan dat soms weerstand met zich meebrengen.
Dat begrijp ik volledig.
Niemand wil ziek zijn, iedereen wil een fijn leven leiden, geliefd zijn en nog veel meer van dat.
Wat maakt dan dat je lichaam ziekte “creëert”?
Ik gaf al eerder aan dat ik zelden ervaringen van anderen deel omdat iedereen uniek is.
Toch bemerkte ik dat het soms wel echt inzicht geeft.
Een vrouw kwam bij mij met de wens voluit te willen leven.
Haar leven liep al lang niet meer vanuit een flow.
Als kind had ze te horen gekregen dat ze een schande was voor de familie, dat ze beter dood had kunnen zijn.
In haar onderbewustzijn zat een programmering:
Ik moet overleven, ik moet boete doen.
Kun je voorstellen wat dit doet met al je cellen?
Dag in dag uit, jaar in jaar uit draait er op de achtergrond een onbewust programma.
IK MOET overleven / Ik Moet boeten.
Wat doet dat met je lichaam?! Wat doet dat met al je cellen.
Zullen je cellen hier ontspannen onder zijn of juist verkrampen?
Exact.. Het laatste.
Je lichaam raakt in een vecht, vlucht of bevries stand.
Net zolang tot de programmering opgegeven word.
Blijft die bestaan dan gaat je lichaam je een seintje geven.
Hallo!!!!!
Er draait een verkeerd programma!!!!
En wat doen wij….?
Wij nemen een Paracetamol in zodra dat lichaam het eerste signaal geeft, word het signaal erger dan bestaat er wel weer een sterkere pil.
En, eee…. we blijven vooral wél doorwerken en doorgaan ondanks deze signalen.
We willen zeker niet zo’n zeikerd worden als…..
En dan ineens word je buiten spel gezet.
Is die gevreesde diagnose ineens een feit.
Word er met man en macht gewerkt om het signaal wat jou lichaam je geeft weg te halen.
Je krijgt een zalfje voor je eczeem, je betaald 30.000 euro voor een dure lyme behandeling in het buitenland, je tumor word verwijderd, je ontvangt thuishulp bij je chronische vermoeidheid etc, etc.
En nog stééds draait het on(der)bewuste programma op volle toeren.
Is dat psychisch…. nee absoluut niet!!!!
Heb je je ziekte verzonnen….
Nee, totaal niet!!!
Tijdens een coaching sessie word het onbewuste programma wat draait zichtbaar gemaakt.
Zo trof ik onlangs een jonge meid met pijn klachten die haar ernstig beperkte.
Binnen 1 1/2 uur zei ze.
Sandra…
Mijn pijn beschermd mij juist.
Ik leef mijn leven niet zoals ik het zou moeten leven en daarom geeft mijn lichaam mij steeds meer letterlijk pijnlijke signalen.
Een hele reeks aan onbewuste patronen werd zichtbaar.
Patronen die er bij haar ouders en grootouders ook al inzaten.
Een ander mooi en heel dierbaar voorbeeld ❤
Tijdens mijn lyme periode had ik de allerergste zenuwpijn in mijn benen.
Die pijn was oprecht ondragelijk te noemen.
Daarbij had ik het gevoel alsof er een dolk rechts in mijn onderrug zat.
Ook ik leefde mijn leven niet zoals ik het het liefst zou willen.
Was mezelf ergens kwijt geraakt.
Het werd me duidelijk dat dit een patroon was wat al lang in de familie zat.
Mijn vader stierf op 39 jarige leeftijd aan een hart infarct.
Zijn beide benen (aderen) waren al helemaal dichtgeslibd.
Het werd duidelijk dat die pijn in de benen terug te voeren waren aan een oud familie trauma.
Mijn pijn nam af maar die onderrug bleef een kwetsbare plek.
Totdat ik laatst spontaan op de koffie ging bij mijn oom, de tweeling broer van mijn vader.
Hij gaf aan veel pijn te hebben rechts onder in zijn rug. Exact op de plek waar ik “het dolk gevoel” had.
Ik vertelde hem over mijn ervaring die zichtbaar werd omtrent trauma in de familie lijn.
Vastgelopen zijn, je leven niet kunnen leven zoals je dat het liefste wilt en dat daardoor mijn benen het aller pijnlijkste waren.
Mijn oom vertelde dat mijn opa een ernstig vrachtwagen ongeluk gehad had vroeger.
Daarna kon hij zijn leven niet meer leven zoals hij dat het liefste deed.
Opa veranderde, liep vast zoals ook mijn vader en mijn benen vastliepen.
Na dat koffie moment kwam er vastgezet verdriet los bij mij.
Op een nog dieper niveau.
Daarna is de pijn in mijn onderrug volledig verdwenen.
Dankbaar dat dit stukje zichtbaar kon en mocht worden waarna het kon helen.
Ziekte is het gevolg van….
Het laat je zien dat er onbewust nog een programma draait wat niet dienend is voor je, wat je weghaalt bij wie je werkelijk bent.
Los van alle onbewuste programmeringen, angsten, overtuigingen.
Terug naar wie je écht bent. Naar wat jou, jou maakt.
Zodra je daar bent treed vanuit die diepte herstel in.
Mijn inziens is dát wat ware heling is❤

Foto:
Mijn oom en vader als tweeling in de box.

Onlangs was ik bij “onze fotograaf” Jerry Voorjans.
Hij had nog een hele oude foto van Eric en mij. Of ik die wilde. Leuk!
Bij Jerry trof ik een aardige vrouw, even gekletst, koffie d’r bij.
Eenmaal thuis zag ik een appje van Jerry.
San, bel ff!
Die vrouw wil jou graag interviewen voor de krant.
Wie mij?! Ja!
Oké.
En zo zat ik ineens op de warmste dag ooit met Hannie Bettgens aan de koffie (en heel veel glazen water)
Een fijn open en eerlijk gesprek.
Beide voelen en weten dat er veel meer wegen zijn dan ons vaak voorgeschoteld word.
Ik had geen idee wat er uiteindelijk in de krant zou komen van ons gesprek.
Maar wat leuk om eens te ervaren hoe mijn verhaal opgepikt word door een ander en hoe het dan vorm krijgt.
Mooi dat ze beschrijft dat alle antwoorden in jezelf zitten.
Dat is voor ons wel écht de kern.
Iedere ziekte verteld je een verhaal, zodra je op diep niveau begrijpt waarom je ziek geworden bent kun je van binnenuit herstellen.
Wij weten niet meer dan jij, wij hebben geen trucje, geen oefeningen of opdrachten.
We hebben slechts een tool om de sleutel naar jezelf zichtbaar te maken🔑❤
Dank aan Hannie Bettgens en Jerry Voorjans voor deze spontane ontmoetingen en gesprekken.

Regelmatig hebben we al genoemd dat ziekte je een verhaal verteld.
Daar krijgen we dan ook vaak vragen over, niet iedereen begrijpt dan direct wat we daarmee bedoelen. Logisch!
Als je dat 6 jaar geleden tegen ons gezegd had dan hadden wij je waarschijnlijk ook glazig aan staan kijken.
Daarom even verdere uitleg.
Tegenwoordig word er veel gesproken over “holistisch’.
Dat klinkt mooi, misschien ook hip of wat dan ook maar wat betekend het echt?
Vroeger werd er altijd gekeken naar 2 aspecten zodra het ging om ziekte. Dat was het lichaam of de psyche.
Zodra je lichamelijke klachten hebt word daarnaar gekeken, er komt een diagnose en de ziekte word behandeld met (gedeeltelijk) of zonder resultaat.
Zit je niet lekker in je vel, ben je depri, gejaagd, angstig, etc. dan is het psychisch en word dat stukje behandeld.
De laatste jaren zijn ze die twee aspecten in de reguliere zorg al gaan combineren.
Soms met en soms zonder effect.
Had je lichamelijke pijn of vermoeidheidsklachten die niet aantoonbaar waren dan was er het “etiket” psychosomatisch.
Het betreft dan lichamelijke klachten die in de oorsprong voortkomen uit de psyche.
Die stempel heb ik zowel voor mijn lyme diagnose als daarna veelvuldig gekregen.
In die periode heb ik ook meerdere multidisciplinaire burn-out trajecten gevolgd met de overtuiging dat de combinatie van praten, inzicht en sporten DE oplossing zou zijn.
Wat altijd ontbrak was je gevoel, je ziel.
Dat laatste vinden mensen vaak maar vaag klinken, stoffig, zweverig of iets in die richting.
Als je lichamelijk gezien bijvoorbeeld eczeem hebt is dat een feit, iets waar niemand omheen kan.
Vertel je dat je verliefd bent dan zal je wel geloofd worden maar dat is niet aantoonbaar voor de buitenwereld.
Toch is verliefdheid (je gevoel) een heel belangrijk onderdeel van je leven.
Zo zijn er ontzettend veel wezenlijke, belangrijke gevoelens en emoties waar we eigenlijk niet echt bij stil staan. Meestal vanuit de opvoeding, vanuit school of het geloof hebben we niet geleerd hiernaar te luisteren of te handelen. Niet aantoonbaar, niet meetbaar, niet toetsbaar dus niet van nut, zoiets.
Maar hoe belangrijk is JUIST dat gevoel?!!! Wat gebeurd er met gevoelens die niet begrepen worden, onderdrukt blijven of waar we meestal zelfs geen weet (meer) van hebben.
Even terug naar het onderwerp.
Ziekte verteld een verhaal.
4 maanden na de coaching trad bij mij mijn herstel in, direct!
Ik had de lyme met een rede. Lyme “los” behandelen was in mijn geval niet voldoende voor genezing.

Welke ervaringen we daarna zelf persoonlijk mochten ervaren tijdens een coaching:
Eric was structureel vermoeid. Niet in de zin dat hij uitviel op het werk (nog niet) maar had naast zijn werk geen energie over voor andere dingen.
Eric sliep niet veel, 5 a 6 uur per nacht. We hadden meer dan pittige jaren door mijn ziek zijn.
Uit voorzorg ging Eric op zijn werk een traject volgen om meer in balans te komen (praten+sporten). Wat hij ook deed, de vermoeidheid hield stand.
Tijdens een (holistic health) coaching ontdekte we dat hij (onbewust) een emotie vasthield op zijn lever. Er bleek nog een stuk woede op te zitten. Die woede zorgde voor vermoeidheid. De woede die er zat hield verband met zijn vader.
Wat de coach niet wist was dat Eric zijn biologische vader niet kende.
Eric had zichzelf (vanuit zijn hoofd) zijn hele leven wijsgemaakt dat het geen enkel probleem was dat hij zijn biologische vader niet kende.
Onbewust bleek dat hij een stukje van zijn gevoel “uitgezet/geblokkeerd” had. DAT stukje zorgde voor energie verlies. Het stond volledig los van extra sporten of onze intense periode. Toen dat opgelost was nam de energie toe.
Daarnaast had Eric (extreme) last van hooikoorts.
Wat vertelde die hooikoorts voor verhaal?
Als 7 jarig kind was Eric aan het rennen door huis. Tijdens dat rennen trok hij een deur achter zich dicht die zijn moeder aan het afsoppen was. Haar vingers zaten klem tussen de korte kant van de deur waardoor zij het uitschreeuwde van de pijn. Eric schrok zo heftig. Die schrik in zijn lichaam sloeg zo diep in dat zijn biologische systeem ontregeld raakte waardoor hooikoorts ontstond. Inmiddels is de hooikoorts voor Eric ook verleden tijd.
Een paar weken later (na Eric zijn coaching) was de film “er komt een vrouw bij de dokter “ op tv. Die keken we.
Midden in de nacht werd Eric wakker, badend in het zweet. Hij had het koud en heel warm tegelijk en gaf aan ziek te zijn. Waarop ik nogal nuchter zei, niks aan de hand. Dat is de dood. Eric keek me nogal vreemd aan, logisch dat hij dat deed.
Ik voelde aan alles (naast de coaching werken Eric en ik ook energetisch) dat er door de film iets bij hem getriggerd was.
Zijn moeder was een paar jaar daarvoor na een kort ziektebed aan kanker overleden en ik wist dat hij nog delen daarvan niet verwerkt had. Ook had Eric al jaren een niersteen waar niks aan gedaan werd/kon worden.
De dag erna had hij een blaasontsteking. Ik kon duidelijk waarnemen dat die ontsteking geen vorm van ziekte was maar JUIST het wegwerken van de vastgezette emotie die nu los gekomen was. Via de huisarts werd de ontsteking bevestigd naast het feit dat de steen ”zomaar” opgelost was (aantoonbaar).
De “verstening/verkramping” van de emotie was opgelost waarna de steen ook op kon lossen.
Tijdens holistic health coaching sessies word het onbewuste, onderliggende verhaal van de ziekte zichtbaar gemaakt.
Wat dan aan het licht komt is altijd totaal anders dan we met ons hoofd kunnen bedenken.
En zo zit er letterlijk achter iedere klacht of ziekte een uniek verhaal.
We vertellen dit omdat we hopen dat er meer openheid komt. Meer openheid in wat de mensen onbewust met zich mee (kunnen) dragen,
dat er ruimte mag gaan komen voor het verhaal dat (onbewust) verteld wil worden.

Ik kwam onderstaande link tegen op Facebook die ik erg mooi vond, die ik deelde en door vele anderen gedeeld werd.
Ik wilde daarom graag onze persoonlijke ervaring delen.
In de post van afgelopen week “liefde is” deelde ik al dat de emotie liefde verkeerd/verdraaid aanwezig kan zijn in ons systeem.
Toen onze dochter (hooggevoelig) geboren werd kon ik haar niet altijd goed troosten.
Ik begreep haar signalen niet altijd goed of met regelmaat helemaal niet.
Dat maakte me als moeder weleens verdrietig of wanhopig.
Haar broer (onze zoon) begreep ik beter.
Zijn gedrag kon ik makkelijker “finetunen’, ik voelde feilloos aan wat hij nodig had.
Onze dochter gaf ook regelmatig aan dat haar broer meer mocht, dat hij voorgetrokken werd.
Als moeder begreep ik daar niets van.
We deden oprecht ons best om de kinderen open, eerlijk en gelijkwaardig op te voeden. Hoe kon het dan zo zijn dat zij dit zo anders ervaarde met momenten?
Toen werd ik ziek.
Ik werd genoodzaakt naar de oorzaak/kern van mijn ziekte te kijken.
Tijdens de coaching die ik ontving werden oude overtuigingen, patronen en angsten die ik onbewust allemaal meedroeg zichtbaar.
Daarnaast bleek dat ik in mijn systeem de programmering had dat ik in dit leven alleen maar plichten heb maar geen rechten
(dit kwam via een systematisch stuk naar boven tijdens de coaching).
Onze dochter had dezelfde programmering.
Ook zij had alleen maar plichten.
Dit was HET antwoord op het feit dat haar broer in haar beleving alles mocht.
Ik kwam als persoon steeds dichter bij mezelf, kon steeds meer vanuit zelfrespect en eigenliefde handelen.
vanaf dat moment werd onze dochter weer meer en meer haarzelf.
Ze bloeide open.
Het werd me pijnlijk (en ook dankbaar) duidelijk dat ik haar niet altijd begreep omdat ik mezelf niet begreep.
Omdat ik wel altijd gewend was geweest om op anderen af te stemmen was het mogelijk de oudste goed aan te voelen omdat hij een kopie van Eric is qua karakter.
We kunnen met onze coaching geen kinderen coachen onder de 17. Inmiddels weten we uit ervaringen wel hoe groot de impact op de kinderen is als de ouders weer kunnen gaan handelen vanuit hun hart.
Alles wat je voor jezelf kunt helen en kantelen kantel je ook voor je kinderen.
Een héél mooi en dankbaar proces💞
https://www.nieuwetijdskind.com/jij-in-je-kracht-je-kind-i…/

Tijdens onze opleiding tot Holistic Health Coach vertelde onze opleider dat we er voor het gemak nogal eens vanuit gaan dat iedereen hetzelfde verstaat onder liefde.
Dat zodra we over liefde spreken dit universeel voor iedereen hetzelfde betekend.
Mensen bedenken er dezelfde symbolen bij, geven er ongeveer allemaal dezelfde woorden aan.
Maar… zit liefde wel zuiver in ons bewustzijn?
Zodra we als kind geboren worden binnen het gezin of misschien geadopteerd zijn dan komen we bij onze ouders terecht die in hun eigen leven al te maken hebben gehad met negatieve ervaringen, trauma, moeten voldoen aan strenge regels van het geloof etc. Dan kan het zomaar zijn dat liefde verward is geraakt met een andere emotie.
Stel dat je opgroeit binnen een gezin waarin de vader alcohol verslaafd is en soms geweld gebruikt.
Als klein kind weet je niet beter, ken je niet anders.
Zodra je je binnen dat gezin fijn voelt dan kan dat je connectie met liefde zijn.
Na deze uitleg ontvingen we een lijst met ruim 200 emoties.
Via ons onderbewustzijn is makkelijk uit te testen welke emoties wij gekoppeld hebben aan het woord liefde.
Ik voelde bij mezelf dat daar voor mij nog iets te halen viel.
Ik bood me aan als testpersoon.
Wat bleek….
Ik had 5 verschillende emoties op liefde in mijn systeem zitten.
Namelijk:
Angst
Wanhoop
Bitterheid
En nog 2 volledig passende in dit rijtje die ik inmiddels niet meer weet.
Oké dan….
Omdat Eric en ik samen de opleiding deden werd hij de tweede testpersoon.
Wat bleek…
Hij had exact dezelfde emoties gekoppeld aan liefde.
Wij hadden elkaar destijds dus helemaal niet aangetrokken op zuivere liefde maar op (destructieve) gelijksoortige emoties.
Later werd duidelijk waar de programmering vandaan kwam.
Deze kwam voort uit gebeurtenissen, ervaringen van onze (groot) ouders.
Hierna kon het diepere onderliggende thema opgelost worden waarna liefde weer zuiver liefde werd in ons systeem.
Wat bizar was om te ervaren was dat exact vanaf dat moment er een (kleine) verschuiving kwam in contacten en ontmoetingen.
Ik had mensen om me heen verzameld die dezelfde programmering hadden en trok daarnaast ook mensen in winkels of bv luchthavens aan die resoneerden op deze frequentie/emotie (spiegels).
Nooit bij stil gestaan tot aan dat moment hoe krachtig zo iets werkt.
Mensen met angst zochten me niet meer (zo vaak) op of bleven weg en er kwamen weer nieuwe mensen bij op m’n pad.
Alles in een natuurlijke flow.
Tijdens de coaching sessies testen we vaak even mee wat liefde betekend.
(Dit is een klein onderdeel van de totale coaching)
Voor iedereen is liefde het hoogst haalbare, hetgeen waar iedereen altijd naar streeft.
De impact is dus groot als dan blijkt dat liefde niet in zuivere vorm aanwezig is en je daardoor datgene aantrekt wat je juist niet wenst, maar door de onjuiste programmering WEL in je leven hebt.
Iemand die steeds vastliep in relaties en contacten had ‘Liefde is… niet verbonden’ zijn in haar systeem.
Daardoor liepen relaties (in brede zin) vaak niet goed. Zodra er échte verbinding ontstond werd er (geheel onbewust) door haarzelf weer afstand genomen.
‘Liefde is… geen zelfrespect’ kwam naar voren bij iemand met een zware burn-out.
Hierdoor werden structureel grenzen overschreven en de mening van de ander was altijd belangrijker dan het eigen gevoel.
En zo coachte ik een hele vlotte vrouw die zei dat het zo bijzonder was dat haar relatie het sterkst was op momenten dat er juist véél leed of ellende was.
Bij haar testte ik ‘Liefde is… leed en wanhoop’.
Het is zo mooi dat steeds meer mensen zich bewust worden van overtuigingen, programmeringen en de beslissing nemen om echt de kern oorzaak aan te pakken.
Om vervolgens weer te gaan leven vanuit hun hart.
Alles is liefde…💖

Eergister kreeg ik een telefoontje van een vrouw die graag meer achtergrond informatie wilde over onze Holistic Health Coaching.
Ze liep al jaren met diverse lichamelijke klachten die haar ernstig beperkte in haar dagelijks leven.
Voor mij een héél herkenbaar verhaal.
Ook ik stond naast mijn fysieke pijn soms met tranen in mijn ogen in de douche omdat ik zó moe was dat mezelf afdrogen zelfs teveel voor me was.
Daar zit je dan als moeder zijnde met het lichaam wat aanvoelt alsof je hoog bejaard bent.
Ze vroeg me of ik mijn verhaal met haar wilde delen.
Ik vertelde haar wat meer over mezelf, mijn ziekte periode en was open over de overtuigingen die vastzaten in mijn onderbewustzijn waardoor ik destijds ziek werd en ziek bleef.
Ze gaf aan geraakt te zijn door het verhaal op de website.
Het was herkenbaar voor haar.
Ze vroeg zich alleen 1 ding af.
Deze coaching is niet wetenschappelijk onderbouwd of wetenschappelijk bewezen.
Dat was voor haar toch wel een belangrijk gegeven ondanks dat ze al meerdere reguliere revalidatie trajecten zonder resultaat doorlopen had.
Ze vroeg hoe ik daar tegenaan keek.
Bestaat het allergrootste deel van je leven niet uit dingen die juist NIET aantoonbaar zijn?!!!
We willen allemaal gelukkig zijn, een lieve partner die vervolgens ook nog humor heeft en attent is.
We willen fijne dingen doen met vrienden en familie, we willen een fijne baan die bij ons past en genieten van die mooie vakantie.
De één werkt in de gezondheidszorg, de ander is advocate, misschien heb je je huis landelijk ingericht of juist heel modern, ontspan je makkelijk in de bossen of houd je meer van de zee.
Al deze beslissingen en keuzes komen vanuit je hart, je gevoel.
Het is niet wetenschappelijk aan te tonen waarom jij jouw partner het leukst vindt en ik die van mij, waarom de één helemaal gelukkig wordt van wonen in het centrum van Amsterdam en de ander zielsgelukkig is in een boerderij op het platteland met paarden en ander vee.
Zo kun je nog eindeloos doorgaan met voorbeelden bedenken.
Op het moment dat ik ziek werd leefde ik niet meer voluit vanuit mijn hart, ik leefde (zonder er weet van te hebben) een onbewuste programmering die ooit zinvol was.
Ik was niet vastgelopen door mijn ziekte maar ik werd ziek omdat ik vastgelopen was.
Mijn ziekte zette me stil waardoor ik juist kon ontdekken waar ik écht gelukkig van werd.
En dat dat echte geluk wat ik nu mag ervaren…. niet wetenschappelijk aantoonbaar is ♡