Een tijd geleden stond het verhaal over mijn ziekte en herstel periode in het Veldhovens weekblad.
Naast het feit dat het een fijn en gezellig interview was had ik er weinig aandacht aan geschonken. Stond er niet bij stil.
Totdat…
Ik mijn (bijna) dagelijkse rondje naar het winkelcentrum liep.
Ik werd ineens door meerdere mensen aangesproken.
Er ontstonden mooie, open, eerlijke gesprekken. Mensen deelde in openheid hun eigen verhaal, stelden vragen etc.
Ook waren er mensen die me “plots”, ineens niet zagen en me juist lelijk aankeken.
Ineens besefte ik me, oooh ja, mensen hebben natuurlijk de krant gelezen.
Vroeger maakte het mij nog wel eens onzeker.
Waarom kijkt iemand boos naar me? Waarom negeren mensen me nu zomaar?
Ik deed er destijds alles aan om dat hoe dan ook recht te zetten.
Dacht dat die reacties te maken hadden met wie ik als persoon was of wat ik deed.
En zo ging ik meer en meer handelen naar wat ik dacht dat anderen fijn vonden en bleef er op den duur nog maar weinig over van wat ik zelf fijn vond.
Ook onze kinderen namen dat gedrag automatisch over.
Tot het besef kwam dat je nooit de mening van die ander bent of kunt zijn.
Ik ben niet die dappere, die liefdevolle, die eerlijke, die spontane, die verwaande, die zweverige, die wegcijferende , die aandachtstrekker, die wereldverbeteraar of wat je allemaal al niet kunt vinden. Dat wat jij denkt in mij te zien.
Ik deelde “slechts” mijn verhaal.
Wat het oproept bij een ander is alleszeggend over de ander maar zegt niets over wie ik werkelijk BEN.
Door het lezen of horen van een verhaal word er iets in jezelf getriggerd, er word iets geactiveerd.
Dat is altijd je eigen, unieke trigger, die jou iets over jezelf verteld maar niets over mij.
Tijdens mijn herstel periode waren deze interne triggers bij mezelf een zeer waardevol instrument.
Waar voel ik angst, onrust, plezier, veiligheid, onveiligheid, vrolijkheid, etc?
Hoe meer triggers ik oploste hoe dichter ik bij herstel kwam.
Alles is energie. (E=MC2, Einstein)
Waar angst een lage frequentie heeft, heeft liefde een zeer hoge, helende frequentie en positieve werking.
Door steeds meer lage frequente emoties op te lossen en liefdevolle energie er te laten zijn trad herstel sneller in.
Ook voor de kinderen een waardevol proces omdat een puberwereld bol staat van (ver)oordelen.
Ook zij zijn niet het oordeel van die ander.
“Ja, mam…. dat weten we inmiddels wel😅”
Oké fijn!!!
Jij bent niet wat ik denk over jou en ik ben niet wat jij denkt over mij.
We ZIJN❤
